Via een DNA-test kan achterhaald worden wie de vader van het kind is. Zo kan een moeder beweren dat een man de vader van haar kind is, de vader kan op zijn beurt dit ontkennen.
Vervolgens kan de moeder naar de rechter toe stappen om via een gerechtelijke vaststelling het vaderschap te vragen.
Nauwkeurigheid van een vaderschapstest?
De vaderschapstest is minimaal 99,999% betrouwbaar in het geval dat de vermeende vader inderdaad de biologische vader van het kind is. Is de vermeende vader echter niet de vader van het kind, dan is dit met 100% zekerheid te zeggen. Het DNA materiaal van de vader komt dan niet overeen met dat van het kind.
Wie is de vader?
Wanneer de rechter dit verzoek honoreert, dan is de man verplicht om een DNA-test mee te werken. Uit de DNA-test moet vervolgens blijken of de man wel of niet de vader van het kind is. Wanneer blijkt dat de man de man de vader is, dan heeft dit juridische gevolgen. De vader kan bijvoorbeeld verplicht gesteld om kinderalimentatie te betalen om in het onderhoud van het kind te kunnen voorzien.
DNA-test
De DNA test wordt geleverd in een neutrale envelop. Uw privacy is dus te allen tijde gewaarborgd. De DNA test bevat speciale steriele wattenstaafjes waarmee u pijnloos en eenvoudig wangslijmvlies afneemt bij uzelf en uw kind. Vervolgens stuurt u de wattenstaafjes in de bijgeleverde, voor geadresseerde envelop naar het laboratorium. Het laboratorium voert de DNA test vervolgens binnen 4 dagen uit en ontvangt ude uitslag.
Consequenties
Niet iedere man zal echter vrijwillig aan een gerechtelijke vaststelling van het vaderschap meewerken. Ook is er een kans dat de man niet komt opdagen bij de rechtszaak. Wat zijn daarvan de consequenties? Je kunt in principe niet civielrechtelijk gedwongen worden om mee te werken aan het afstaan van DNA. Daarom bepaalt de wet dat in geval van weigering aan meewerking, de rechter zelf de gevolgen daaraan mag verbinden zoals hij dat goed acht.
Concreet betekent dit dat wanneer een vermeende vader weigert mee te werken, de rechter doorgaans de conclusie daaraan zal verbinden dat de man daadwerkelijk de biologische vader van het kind is. Ontkenning van het vaderschap en weigering van medewerking hebben in dit geval dus weinig zin.